oekraine nostramonje

Vanuit Katowice op weg naar Lviv in de Oekraine. De organisatie van de run heeft ons middels het draaiboek erop gewezen dat de oekrainers aardige mensen zijn maar vooral boos kijken en niet met zich laten sollen. Te hard rijden of met drie auto's naast elkaar maakt niet uit maar metveen alcoholpromillage van 0,000000000001 verleng je je verblijf in dit voormalig oostblok land. Maar wij als drie vrolijke en blije Hollanders die met een auto vol kogelgaten het in staat van oorlog verkerende land verblijden met een bezoek maken ons geen zorgen. Waar we ons wel zorgen over maken is het feit of we wederom verkeerd gaan rijden of dat we na twee dagen koersen inmiddels het navigeren onder controle hebben. Dus vertrokken vanaf het vliegveld. Eerste stop bij een automaterialenwinkel want na twee dagen zonder zwaailampen en luchthoorns isde maat vol voor Alexander en Hasker. Herman schudt nog een keer met zijn hoofd maar laat de jongentjes hun gang gaan in de wetenschap dat ze al een paar keer een winkel bezocht hebben maar steeds met lege handen naar buiten kwamen, en ja hoor actie ondernomen en missie mislukt. 4-baansweg op. Tomtom is op dreef en het gaat goed, totdat Hasker roept: hier rechts aanhouden!! Inmiddels noemen we dit een Gerard Kemkers momentje. Half uur omrijden, ach valt best mee. Back on track komen we door schattige achterbuurten waar de mensen zich vergapen aan alles wat voorbij komt. Zwaaiende kinderen en de claxons en lucluchthoorngeschal van de overige deelnemers schalt door de Poolse lucht. Rechtsaf een spoorwegovergang tegenkomend waar een treintje voorbij sukkelt en Alexander snel even een fotootje maakt voor zoon Oscar lief. Trei tje voorbij, spoorwegovergang over en eerste weg rechts laten liggen wat we inmiddels braaf doen. Herma  chauffeurt vandaag. Alexander en Hasker accepteren dit met moeite om het humeur van de Herminator niet te ondermijnen.  Herman straalt, is in zijn element en gedraagt zich derhalve voorbeeldig. Voorbeeldig? Na de uitspraken van dinsdag dat Hasker en Alexander toch wat liever met het autootje moesten omgaan krijgt de breaking bat mobiel vandaag flink op zijn kloten. Hahaha, wat een feest en waar de rest van de carbage runners rechtdoor gaan vliegen wij rechts af om vervolgens linksaf een grindpad op te vliegen waarbij de stenen en brandnetels ons om decoren vliegen. Alexander kan zich niet langer inhouden en moet hangend aan de zijkant van de auto filmpjes maken. Superman is er niets bij. Ook vanaf het dak kun je leuke beelden maken en besluit ons Gemsje om op het reservewiel te gaan zitten. Rechts af sturend geraken we op een zandpad. Hmmmm, zuidwestelijk? Gaat goed. Volledig van de route af maar deze keer bewust. Het zandpad verandert in een nat zandpad welke overgaat in in een modderig pad waarna we uitkomen bij een beekje. Hoe diep is het beekje? Geen idee maar ik wil geen water onder de kap zegt Herman. Nou dan moeten we er maar hard door heen zegt Hasker terwijl Alexander nog steeds in een Zen modus op het dak vertoeft. Ontwakend uit dezecmodus schakelt hij zijn fototoestel in en bereid zich voor om de oversteek door de beek vast te leggen. Herman geeft gas en de beek wordt genomen. Dakar is er niets bij! Shit water onder de motorkap maar daar Alexander zijn film kwaliteiten mankementen vertoonden gingen we in de achteruit om nogmaals achterwaarts de beek te nemen en wederom voorwaarts de beek te proeven waarbij we de laatste meters met slippende banden de oever bereikten. Rechtdoor, linksaf en weer op de route. Op naar het volgende dorpje. Daar zien we de volgende uitvaller staan. Een tot politiewagen gestylde mercedes was achterop zijn tot politiewagen gestylde neefje bmw geknald. Einde oefening. Kunnen we helpen? Nee, was niet nodig en wij vervolgen onze weg. Daar hebben we team 'de sukkels'. Echt waar geen woord van gelogen. Staan rechts voor gesorteerd terwijl ze linksaf moeten. Raampje open: Hee Sukkels, je moet hier linksaf! Een paar verdwaasde hoofden kijken ons verbaasd aan en stralen even later van oor tot oor omdat ze inderdaad op de goede route zitten waarna de sukkels even later naar links afbuigen en wij rechtdoor gaan. Ach, het blijven sukkels(zie ook de foto).  Dat we dichterbij een bananen republiek komen is duidelijk.  Slechte wegen en vrachtwagenchauffeurs die met een flesje vodka in de hand je links en rechts inhalen. Een beetje afstand houden is het credo. We gaan lekker. Het tempo zit er goed in als de wegen goed zijn en we halen menig barrel in. Op naar de grens. Even nog een donutje scoren een een bulletje. We zijn mooi op tijd bij de grenspost en worden direct door camera's vastgelegd. De Oekraine hebben we op 500 meter genaderd maar eerst doen de polen nog even hun huiswerk. Snel de vleeswaren uit de auto gedumpt. Schijnt niet mee te mogen volgens Herman en Alexander duikt op de kop in de koelbox, het zweet druppelt in pareltjes van zijn voorhoofd, er staat nog maar een auto voor ons, shit we moeten al maar net op tijd dumpt Alexander de parmahamen worstjes in de rode prullenbak. De eerste grenspost  wordt bemand door vriendelijke Polen die zich vergapen aan de auto's en tevens o nze geboorde kogelgaten herkennen als echte kogelgaten. Ze zullen ervaring hebben. Douane door en we staan in niemandsland. Alexander vreet zich inmiddels het schompes in de kaas want ook melkproducten mogen niet mee. In de rij en het wachten kan beginnen. Hebben wij inmiddels tijd om de accuklemmen weer aan te draaien. Sleutel 10 doet wonderen. Paspoorten worden ingenomen en we zijn overgeleverd aan de oekrainse goden. We hoeven niet lang te wachten. Dat is een klein wonder want over het algemeen zijn de wachttijden +5 uur. Paspoorten en kentekenbewijs krijgrn we terug. Het hek gaat open en we zijn binnen. Het eerste wat we tegenkomen is een paard met wagen op de snelweg. Verder zien we vooral armoede. Een land in verval. We helpen nog een local om een kalf van de weg te halen en vervolgen onze weg. We vervolgen onze weg en rijden Lviv binnen op zoek naar de Arena. Tommie haakt af in deze maar Googlemaps is ons gewillig en zo draaien we na een ritje door de stad en op een parkeerterrein ontdekt hebben dat je kogelvrije vesten kunt aanschaffen via een kofferbak, dat de putdeksels overal gejat zijn, het parkeerterrein op bij de arena. Een groot voetbalstadion welke in 2012 is opgeleverd voor het ek voetbal. Tentje gezet, douch genomen en wat voor een. Heerlijk warm waarbij je er zwetend onder vandaan komt en heerlijk kunnen zitten op schone toiletten. Een verademing. Letterlijk en figuurlijk!  Hierna een hapje eten wat er niet uitzag maar wel lekker smaakte. Het scholieren bandje wat een optreden verzorgde met een krijsende kraai als nachtegaal deed ons besluiten om vroeg de slaapzak op te zoeken en als fruitige vliegjes weercop te staan om de volgende spannende dag te beleven. Oant moan.