Nitra in Slowakije

17 juli 2014 - Nitra, Slowakije

Nog even een update. Gisteren is er ook nog gekart door de jonkies. Net alsof we nog niet gereden hadden en de bochten techniek nog niet geoefend was reden ze de banden over een mooi parkoers uit de bochten en hadden de baan officials moeite met het herstellen maar vooral druk met het zwaaien van de rode vlaggen waarvzoals bekend de heren Alexander en Herman zich niets van aantrokken door hun gebrek aan absolute redelijkheid en kwamen ze uiteindelijk met rood bezwete hoofden onder een helm vandaan. Haha, dat was lagge!

Daar gaan we weer. De Oekraine gaan we weer verlaten na een goede nachtrust. De toiletten laten we voor wat het is. Wat een meur! Een poging ondernomen maar voordat je zit trekken alle spieren zich samen en is er geen ruimte meer om bruintje beer te bevrijden. Dan maar wachten tot een goed restaurant die we vermoedelijk niet zullen vinden in dit in vervallen land. We komen de kamazzen en lada's vanuit de jaren   30 tegen. Het spul rijdt dus nog steeds, niet kapot te krijgen en indien dit toch gebeurt met een hamer en schroevendraaier te repareren. We passen onze rijstijl aan aan de grbruiken van het land. Nergens rekening mee houden en gewoon met 3 auto's naast elkaar zien dat je mekaar voorbijkomt zonder schade. Wat een prachtig spel. Je zou haast zeggen dat de oekraine het land is van de onbegrensde mogelijkheden. We rijden deze keer over baggerwegen en snelheid is in de beleving van Herman ver te zoeken terwijl de andere twee reisgenoten daar toch anders over denken terwijl ze op de teller kijken. Naar de grens en we zijn wederom op tijd. We zien wat lekkage en een mooi brunette die een leger pakje aan heeft maar vriendelijk lacht. We denken dat op dat moment de lekkage bij Herman vandaan komt maar het schijnt olielekkage te zijn van een ander voertuig. CCompliment aan Herman, hij weet zich wederdom te beheersen. De schone brunette wil niet met ons op de foto wat dan ook weer begrijpelijk is. De grens over na 2 stempels te hebben bemachtigt. Het is net goddomme een sticker in je rapport op de lagere school. Allee, de grens dus over en rechtdoor terwijl we naar links moeten. Shit, weer niets geleerd. Omdraaien en op de goede weg aangekomen zien we het landschap langzamerhand veranderen van rommel en rotzooi naar een betere kwaliteit van leven waarbij wij ons beseffen dat ons eigen kikkerlandje een prima plek is om in te wonen. Tanken, maar wat moeten we nu eigenlijk betalen? Iets van 770 slotti? Geen idee maar de pinpas is gewillig en de tankinstallatie wordt vrijgegeven. Trouwens Dora was blij dat we in Slowamijke was daar ze nu weer zonder bandje uitgelaten mocht worden. Wat is ze toch een schatje. Snelheidscontrole 1 gaat goed, snelheidscontrole 2 gaat goed , we komen in een schattig plaatsje en daar gaat het mis! Bordje gaat omhoog en een meneer in een blauw pakje geassisteerd door een paar types met kalashnikovs begint in een raar taaltje glimlachend tegen ons te praten. We houden het geld al klaar om hem om te kopen maar Herman zijn blauwe ogen en beperkt Pools (werkt dus ook in slowakije) verleiden de ambtenaar in functie om  onze beperkte overtreding door de vingers te zien. Alexander neemt ondertussen rustig een foto van de  situatie terwijl Hasker druk bezig is met zijn reisve de slag. Daar gaan we weer. Een lange rit vandaag. De organisatie heeft een monotone route bedacht. We hoeven verder maar twee keer af te slaan. Voor onze navigatie is dat prima maar we waren graag door de bossen gescheurd op zoek naar modder. Verdomme boven op de rem. Herman roept een niet nader te benoemen woord naar een gast in een Audi A7 en wij schieten in de lach. Top van Dijk. Je zou om de remmen denken. Hahaha. nog een keer tanken en we zien wat druppelen, volgens onze mechanicus is dat niet zo erg maar er wordt ook een scheef linkervoorwiel getraceerd. Zou het zo zijn? Nee joh dat komt omdat de weg hier niet vlak is. Doemdenken dat doen anderen maar. We rijden verder over drukke wegen en de rijkwaliteiten van Herman worden ons steeds duidelijker. Wat een chauffeur! Toppie van Dijk. Er is rust in de auto. Herman rijdt, Hasker leest zijn mails en Alexander is doornroosje. Het is warm en we zetten de fluitketel maar weer eens aan. Wat een genot want de meeste auto's hebben geen fluitketel laat staan een fluitketeltje. Het laatste stuk gaan we rijden. Wat een saai kut stuk! We zijn blij als we Nitra binnen rijden. Wat een ontvangst de cocmplete lokale bevolking is uitgelopen om ons te verwelkomen. De vlaggen hangen uit de ramen en bloemen worden geworpen, kinderen zwaaien met vlaggetjes in hun hand en willen op de foto met de carbagerunners. Wat een feest. Wederom tentje opzetten en we hebben geluk dat we bij de eerste zijn die het kampeerterrein oprijden. Onze tent maakt namelijk be ruik van haringen terwijl er maar een beperkt stukje gras is. Hij staat wederom snel door de super taakverdeling. Even een stuk onder de uitlaat vandaan want we vinden dat we te weinig lawaai maken, douchen de band speelt inmiddels dus gaan we nu feesten. Het volgende verslag en waarschijnlijk laatste verslag zal morgen of overmorgen komen. See you in Nitra.

4 Reacties

  1. B.P. de Jong:
    17 juli 2014
    Hallo boys,het is ongelooflijk wat jullie allemaal mee maken maar het is ontzettend leuk dat wij jullie kunnen volgen.
    Gr. Pa en Ma
  2. Ali en Heinz:
    18 juli 2014
    Beweldig dat ik jullie nu ook kan volgen. Wat een fantastisch avontuur. Gr. Oom en Tante
  3. Ilona:
    18 juli 2014
    klinkt als een rit voor echte mannen. Geweldig! Have fun.
  4. Anneke en Harry:
    18 juli 2014
    Hallo stoere mannen
    Jammer genoeg alweer de laatstedag.
    Een prachtige belevenis .
    Om nooit te vergeten.maak er een knaldag van.
    Heel veel plezieriger ons